تاریخچه ظروف یکبار مصرف در دنیا

ظروف یکبار مصرف به عنوان یک ابزار ساده، از سال‌ها پیش در زندگی روزمره‌ مردم جا باز کرده‌است. ساخت این ظروف در دوره‌های زمانی مختلف بر اساس نیازهای مردم و پیشرفت تکنولوژی، تکامل داشته است. در طول تاریخ، از مواد و ابزار‌های مختلفی برای ساخت ظروف یکبار مصرف استفاده شده‌ است و مواد اولیه‌ای مثل چوب، گیاهان خوارکی، شیشه، فلزات و پلاستیک‌ها به عنوان مواد اصلی در ساخت این ظروف کار رفته‌اند. در این مقاله به تاریخچه ظروف یکبار مصرف در دنیا می‌پردازیم.

تاریخچه ظروف یکبار مصرف

بر اساس تشخیص متخصصان، تاریخچه ظروف یکبار مصرف به دو قرن قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد و گفته شده است که این ظروف توسط امپراطوری چین در آن زمان ساخته شده اند. در این دوران در چین، ظروف سفالی با استفاده از خاک رس ساخته می‌شدند و برای مصرف یکباره در جشن‌ها و مراسم مورد استفاده قرار می‌گرفتند. سال‌ها بعد، پس از اختراع کاغذ، لیوان‌هایی کاغذی دارای نقش و نگار کشف شدند و یک نوع لیوان کاغذی به اسم “چیه پی” کشف شد که برای سرو چایی در ابعاد و رنگ های متفاوت با طرح های زینتی زیبا ساخته و آراسته می‌شد.

قرن نوزدهم، آغاز اختراع ظروف یکبار مصرف

اختراع ظروف یکبار مصرف برای اولین بار در قرن نوزدهم میلادی انجام شد و انقلاب صنعتی در قرن 19 به عنوان نقطه عطفی در گسترش استفاده از ظروف یکبار مصرف شناخته شد. با ظهور کارخانه‌ها و تولید انبوه محصولات مختلف، استفاده از موادی مانند کاغذ و مقوا گسترش یافت. در این قرن، لیوان‌ها و جعبه‌های کاغذی جایگزین ظروف سنتی سرامیکی و شیشه‌ای برای کاربردها و مصارف خاص شدند.

در این دوره، تولید انبوه محصولات یکبار مصرف با استفاده از ماشین‌آلات پیشرفته افزایش یافت و این تغییرات بر تجربه مردم در استفاده از این ظروف تاثیرگذاشت. در این زمان، مصرف‌کنندگان به دنبال راه‌هایی بودند تا در وقت خود برای استفاده از این محصولات صرفه‌جویی کنند. برای پاسخ به این نیاز، محصولات جدیدی مانند کاغذ بازیافتی و کاغذ مقوایی، اختراع شد و کاغذ مقوایی و کاغذ بازیافتی برای ساخت جعبه‌ها، کیسه‌ها و بسته‌بندی‌های مختلف مورد استفاده قرار گرفت.

در سال ۱۸۷۶، "هرمن هنشل"، یک صحاف آلمانی، در این زمینه به تحقیق و تفحص پرداخت و پس از یک دوره تحقیق و جست‌و‌جو به عنوان اولین شخص در دنیا، یک بشقاب کاغذی را به وجود آورد. پس از آن در سال ۱۹۰۸، ساموئل کرومباین که به عنوان افسر بهداشت عمومی در کانزاس خدمت می‌کرد، در یک سفر خود با قطار، زن جوانی را دید که در حال نوشیدن آب از یک جام عمومی بود.

این صحنه کرومباین را به فکر فرو برد و تحت تاثیر قرار داد، به طوری که تصمیم به اجرای طرحی گرفت که امکان استفاده از ظروف مشترک در مکان‌های عمومی را ممنوع می‌کرد تا جایگزینی مناسب برای آن‌ها پیدا کند. به همین منظور، لوئلن و مور پس از پذیرش و تایید طرح او، پیشنهاد ساخت لیوان‌های کاغذی را ارائه کردند. با پذیرفته شدن این پیشنهاد و تأیید آن، این لیوان‌ها با نام "جام سلامتی" شناخته شدند. این اختراع نه تنها به بهبود شرایط بهداشتی و عمومی کمک کرد، بلکه تحول بزرگی در تجربه مصرفی مردم به وجود آورد.

قرن بیستم؛ قرن توسعه تولید ظروف یکبار مصرف

مردم در قرن بیستم شاهد پیشرفت‌های قابل توجهی در توسعه و استفاده گسترده از ظروف یکبار مصرف بودند. این ظروف انقلاب بزرگی در نحوه نگهداری، حمل و نقل و مصرف محصولات غذایی مختلف توسط مردم ایجاد کرد که منجر به راحتی بیشتر و تغییر در عادات مصرف کنندگان شد.

بعد از پایان جنگ جهانی دوم، مواد اولیه‌ای مانند پلاستیک و پلی‌استایرن(Polystyrene) به دلیل ویژگی‌های منحصر به فردی مانند قابلیت شکل‌پذیری و وزن کم، در صنعت ظروف یکبار مصرف جایگاه مهمی پیدا کردند. صنعت تولید این ظروف به سرعت توسعه یافت و مواد غذایی توسط تهیه‌کنندگان و مصرف‌کنندگان به وسیله این نوع ظروف در اندازه‌ها و شکل‌های متنوعی عرضه شد. تولید ظروف کاغذی که در ابتدا از مشتقات نفتی تهیه می‌شدند به دلیل اثرات زیست محیطی، بعد از یک مدت کم شدند و به جای آن، از ظروف حاوی سلولزی با پایه گیاهی استفاده شد که امکان بازیافت آن‌‌ها وجود دارد.

قرن بیست و یکم؛ رواج استفاده از ظروف یکبار مصرف

در اوایل قرن بیست و یکم، استفاده از ظروف یکبار مصرف در صنایع مختلف از جمله غذا و نوشیدنی، خرده فروشی، مراقبت‌های بهداشتی و غیره به عنوان یک روش رایج باقی ماند. پلاستیک، کاغذ و سایر مواد به دلیل راحتی و مقرون به صرفه بودن همچنان بر بازار تسلط داشتند و در این صنعت بسیار استفاده می‌شدند.

در قرن بیست و یکم، تولید و استفاده از ظروف یکبار مصرف با ملاحظات زیست محیطی انجام گرفت. دولت‌ها، مشاغل و سازمان‌ها بر بازیافت و مفهوم اقتصاد دایره‌ای تاکید کردند و تولید ظروف یکبار مصرف را با در نظر گرفتن ایده بازیافت و قابلیت استفاده مجدد و کاهش آلودگی محیط زیست طراحی کردند.

با افزایش آگاهی مصرف کنندگان در مورد مسائل زیست محیطی، تغییرات محسوسی در ترجیحات و اولویت‌های آنان رخ داد. بسیاری از افراد دوستدار محیط زیست به دنبال استفاده از محصولات و مدل‌هایی از ظروف یکبار مصرف هستند که کمترین خطر را برای محیط زیست داشته باشد. سازمان‌ها و گروه‌های فعال محیط زیست با هدف یافتن راه‌حل‌های جدید برای بسته‌بندی پایدار شکل گرفتند. این ابتکارات طراحان، مهندسان و مخترعان را تشویق کرد تا جایگزین‌های خلاقانه‌ای برای ظروف یکبار مصرف سنتی ایجاد کنند.

به طور کلی، قرن بیست و یکم به عنوان دوره افزایش آگاهی و اقدام در مورد تاثیرات زیست محیطی ظروف یکبار مصرف شناخته می‌شود و از آن به عنوان دوران گذار از مصرف صرفا مبتنی بر راحتی به مصرف آگاهانه‌تر از ظروف یکبار مصرف یاد می‌شود.